Το παιχνίδι είναι η υψηλότερη μορφή έρευνας

"Το παιχνίδι είναι η υψηλότερη μορφή έρευνας" - Α.

Να γιατί είναι τόσο σημαντικό...

Στην προπόνηση ποδοσφαίρου του εξάχρονου παιδιού μας το περασμένο Σαββατοκύριακο, κοίταξα και βρήκα τον οκτάχρονο γιο μας να φτιάχνει έναν σημαντικό χωμάτινο λόφο στο κάτω μέρος μιας συρόμενης σανίδας, ώστε να μπορεί να ανεβάζει τα αυτοκινητάκια του στην τσουλήθρα και να τα βλέπει να κατρακυλούν στο σωρό του.

Τον βλέπω να γεμίζει τα χέρια του με χώμα και να το μετακινεί προς το λόφο του. Βλέπω το χώμα να πέφτει στο παντελόνι του και στα παπούτσια του στο δρόμο προς την τσουλήθρα. Βλέπω τα μανίκια του να ακουμπούν το χώμα. Τον βλέπω να ανεβαίνει τη σκάλα, μόνο και μόνο για να γλιστρήσει από την τσουλήθρα και να πέσει σε εκείνο το σωρό χώματος.

Αντί να του πούμε να σταματήσει και να παρακολουθήσει τον αδελφό του, απλά γελάμε και οι δύο γιατί ξέρουμε ότι το παιχνίδι είναι μάθηση και αυτός είναι ο καλύτερος μαθητής από όλους. Τον παρακολουθούμε και καταλαβαίνουμε ότι δεν παίζει απλώς - κάνει πολλά περισσότερα από αυτό. Παίζει.

Όπως είπε κάποτε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν: "Το παιχνίδι είναι η υψηλότερη μορφή έρευνας".

Στα μάτια του παιδιού μας, η παιδική χαρά είναι κάτι περισσότερο από μεταλλικά και πλαστικά κομμάτια. Είναι ο χώρος όπου μπορούν να ενεργοποιήσουν τη φαντασία τους και να γίνουν ό,τι θέλουν. Ένας ιππότης που φυλάει το κάστρο ή ένας αστροναύτης που χτίζει ένα νέο διαστημικό κέντρο. Οι ιδέες είναι ατελείωτες.

Δεν κάνουμε τίποτα. Αντ' αυτού, τον παρακολουθούμε να παίζει και απολαμβάνουμε το γεγονός ότι μαθαίνει ενώ φτιάχνει ένα ωραίο αριστούργημα εκεί πέρα. Τα ρούχα μπορούν να πλυθούν- τα χέρια μπορούν να καθαριστούν, τα παπούτσια μπορούν να τριφτούν. Θυμόμαστε ότι μεγαλώνουμε παιδιά που ξέρουν να παίζουν και να δημιουργούν, όχι παιδιά που φοβούνται να λερώσουν τα χέρια τους.

Αποφασίσαμε εδώ και πολύ καιρό, όταν ο πρώτος μας γιος ήταν μικρός, ότι δεν θα αφήναμε την εξάντληση ή την ευκολία να μας καταβάλει. Ναι, είναι πιο εύκολο να του πούμε να μην λερώνει παρά να πρέπει να μουλιάσουμε αυτά τα ρούχα για το βράδυ. Ναι, είναι πιο βολικό να φέρουμε ένα iPad και να τον βάλουμε να κάθεται δίπλα μας για μια ώρα, ήσυχα. Δεν το θέλαμε αυτό για τα παιδιά μας. Ξέραμε ότι τα μακροπρόθεσμα οφέλη τηςΤα πραγματικά ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ήταν πολύ καλύτερα και τόσο σημαντικά. Θέλαμε να τον αφήσουμε να παίξει (και μάλιστα να παίξουμε μαζί του!)

"Όταν ένας άνθρωπος κάθεται για περισσότερο από περίπου 20 λεπτά, η φυσιολογία του εγκεφάλου και του σώματος αλλάζει. Η βαρύτητα αρχίζει να συγκεντρώνει το αίμα στους προσαγωγούς, στερώντας από τον εγκέφαλο το απαραίτητο οξυγόνο και τη γλυκόζη, ή αλλιώς το καύσιμο του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος ουσιαστικά απλά κοιμάται όταν καθόμαστε για πολύ ώρα. Η κίνηση και η ενεργητικότητα διεγείρει τους νευρώνες που πυροδοτούν τον εγκέφαλο. Όταν κάθεστε, αυτοί οι νευρώνες δενfire\***.* "~ edweek.org

Συχνά, ως γονείς, μπορεί να είμαστε ακραίοι. Είτε σχεδιάζουμε υπερβολικά κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας του παιδιού μας και το γεμίζουμε με τόσα πολλά που δεν μαθαίνει να παίζει ανεξάρτητα, είτε δεν αφιερώνουμε καθόλου χρόνο. Προτείνω το καλύτερο και από τους δύο κόσμους: μια χρυσή τομή. Αφήστε τα παιδιά σας να παίξουν! Θυμηθείτε πώς είναι να είσαι παιδί... με μια παιδική χαρά γεμάτη θαύματα.

Κοιτάζοντας πίσω στην παιδική μας ηλικία, εκτιμούμε την επίδραση που είχαν οι εμπειρίες της παιδικής χαράς στο ποιοι τελικά γίναμε. Αυτές οι κρίσιμες, διαμορφωτικές εμπειρίες διαμορφώνουν τα παιδιά σε στοχαστές, ονειροπόλους και ηγέτες.

Μπορεί να μη βλέπετε πλήρως τα οφέλη καθώς το παιδί σας κάνει κούνια για 20 λεπτά ή κατεβαίνει την ίδια τσουλήθρα δεκαπέντε φορές στη σειρά, αλλά είναι εκεί:

Χαρακτήρας Το ήξερες ότι το παιχνίδι αυξάνει την αυτοεκτίμηση; Όταν το κάνει ξανά και ξανά, μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη ότι θα το καταλάβει. Θα μάθει τι λειτουργεί και τι όχι. Αν σηκώσει τα πόδια του, θα πάει πιο γρήγορα. Αν ξαπλώσει μπρούμυτα, θα επιβραδύνει. Θα το καταλάβει μόνος του.

Υπομονή. Μπορώ να σας πω ότι δεν το καταλαβαίνουμε. Αν μου λέγατε να παίξω στην ίδια κατασκευή της παιδικής χαράς για 30 λεπτά, θα σας έλεγα να βρείτε άλλον ενήλικα να το κάνει. Τώρα αν ζητούσατε από τον Μπο, τον οκτάχρονο γιο μας, θα το έκανε με χαρά. Θα μετέτρεπε αυτά τα 30 λεπτά σε 45, γιατί το παιχνίδι του μαθαίνει υπομονή. Χρειάζεται χρόνος για να φτιάξει την τσουλήθρα σωστά. Χρειάζεται χρόνος για να καταλάβει πώς θα μπορούσε να φτιάξει ένα γιγάντιοχωμάτινο οχυρό στο κάτω μέρος αυτής της τσουλήθρας, που θα τον "μετέφερε στο μέλλον".

Κινητικές δεξιότητες. Οι λεπτές κινητικές του δεξιότητες ήταν όντως στο παιχνίδι, καθώς έχτιζε αυτόν τον λόφο στο κάτω μέρος της δομής της παιδικής χαράς. Χρησιμοποίησε τον συντονισμό του για να σκαρφαλώσει τέσσερις φορές στη σειρά στις μαϊμούδες- χρησιμοποίησε τη χωρική του αντίληψη για να ανέβει τα σκαλοπάτια, χρειάστηκε να δει με το χέρι του τη σκάλα.

Ευτυχία. Γίνεται δημιουργικός, μαθαίνει τι του αρέσει να κάνει. Το χαμόγελο στο πρόσωπό του ήταν η απόδειξη.

Για ένα καλύτερο αύριο, παίζουμε σήμερα.