Spel is de hoogste vorm van onderzoek

"Spel is de hoogste vorm van onderzoek" - A. Einstein.

Hier is waarom het zo belangrijk is...

Tijdens de voetbaltraining van onze zesjarige dit afgelopen weekend keek ik om en zag onze achtjarige een flinke zandheuvel maken onderaan een glijplank, zodat hij met zijn auto's de glijbaan op kan rijden en ze naar beneden kan zien rollen.

Ik zie hem zijn handen vullen met vuil en het naar zijn heuvel brengen. Ik zie het vuil op zijn broek en schoenen vallen op weg naar de glijbaan. Ik zie zijn mouwen over het vuil strijken. Ik zie hoe hij de ladder beklimt, om vervolgens van de glijbaan af te glijden en in die berg vuil te vallen.

In plaats van hem te zeggen dat hij moet stoppen en naar zijn broer moet kijken, lachen we allebei omdat we weten dat spelen leren is en hij de beste leerling van allemaal is. We kijken naar hem en we begrijpen dat hij niet alleen speelt - hij doet zoveel meer dan dat. Hij speelt.

Zoals Albert Einstein ooit zei: "Spel is de hoogste vorm van onderzoek."

In de ogen van ons kind is de speeltuin meer dan alleen maar metalen en plastic stukjes. Het is de plek waar ze hun fantasie kunnen inschakelen en kunnen zijn wat ze maar willen. Een ridder die het kasteel bewaakt, of een astronaut die een nieuw ruimtecentrum bouwt. De ideeën zijn eindeloos.

We doen niets, maar kijken hoe hij speelt en genieten van het feit dat hij leert terwijl hij daar een cool meesterwerk maakt. Kleren kunnen worden gewassen, handen kunnen worden schoongemaakt, schoenen kunnen worden geschrobd. We herinneren ons dat we kinderen opvoeden die weten hoe ze moeten spelen en creëren, niet kinderen die bang zijn om hun handen vuil te maken.

Lang geleden, toen onze eerste zoon jong was, besloten we dat we ons niet door uitputting of gemakzucht zouden laten leiden. Ja, het is gemakkelijker om hem te vertellen dat hij niet mag knoeien dan dat hij die kleren een nacht in de week moet leggen. Ja, het is handiger om een iPad mee te nemen en hem een uur lang rustig naast ons te laten zitten. Dat wilden we niet voor onze kinderen. We wisten dat de voordelen op lange termijn vanWe wilden hem laten spelen (en zelfs met hem spelen!).

"Wanneer een mens langer dan ongeveer 20 minuten zit, verandert de fysiologie van de hersenen en het lichaam. De zwaartekracht begint bloed te verzamelen in de hamstrings, waardoor de hersenen worden beroofd van de nodige zuurstof en glucose, of brandstof voor de hersenen. De hersenen vallen in wezen gewoon in slaap als we te lang zitten. Bewegen en actief zijn stimuleert de neuronen die in de hersenen vuren. Als je zit, doen die neuronen dat niet....fire***.* "~ edweek.org

Als ouders kunnen we vaak extreem zijn: ofwel plannen we te veel elke seconde van de dag van ons kind en vullen die met zo veel dat ze niet leren om zelfstandig te spelen, ofwel maken we helemaal geen tijd vrij. Ik stel het beste van beide werelden voor: een gulden middenweg. Laat je kinderen spelen! Denk eraan hoe het is om een kind te zijn... met een speeltuin vol verwondering.

Terugkijkend op onze kindertijd waarderen we het effect dat ervaringen op de speelplaats hebben gehad op wie we uiteindelijk zijn geworden. Deze cruciale, vormende ervaringen vormen kinderen tot denkers, dromers en leiders.

Misschien zie je de voordelen niet helemaal als je kind 20 minuten lang schommelt of vijftien keer achter elkaar van dezelfde glijbaan glijdt, maar het is er wel:

Karakter Wist je dat spelen zijn eigenwaarde verhoogt? Als hij het steeds opnieuw doet, leert hij vertrouwen te hebben dat hij het zelf wel uitzoekt. Hij leert wat werkt en wat niet. Met zijn voeten omhoog gaat hij sneller. Op zijn buik liggen remt hem af. Hij zal het zelf uitvinden.

Geduld. Ik kan je vertellen dat we het niet snappen. Als je me zou vragen om 30 minuten op dezelfde speelplaats te spelen, zou ik zeggen dat je een andere volwassene moet zoeken om het te doen. Als je het Beau, onze achtjarige, zou vragen, zou hij het graag doen. Hij zou van die 30 minuten 45 minuten maken omdat spelen hem geduld leert. Het kost tijd om die glijbaan precies goed te krijgen. Het kost tijd om uit te zoeken hoe hij een gigantische...vuil fort onderaan die glijbaan, dat hem naar de toekomst zou brengen.

Motorische vaardigheden. Zijn fijne motoriek was inderdaad in het spel toen hij die heuvel bouwde onderaan die speelplaatsstructuur. Hij gebruikte zijn coördinatie om vier keer achter elkaar op de monkeybars te klimmen; hij gebruikte zijn ruimtelijk inzicht om de trap te beklimmen, er was hand-oog nodig om de ladder te beklimmen.

Geluk. Hij wordt creatief, leert wat hij graag doet. De glimlach op zijn gezicht was het bewijs.

Voor een betere morgen, spelen we vandaag.